پیامد کاربرد کودهای آلی گیاهی بر بخش های شیمیایی و زیستی کربن آلی خاک

یک راه برای بهبود¬دادن ویژگی¬های زیستی، شیمیایی و فیزیکی خاک و نگهداشت کربن در خاک، افزایش درون¬داد کربن آلی از راه برگرداندن مانده¬های گیاهی و کود¬های جانوری است. نمونه های خاک برداشت شده از لایه 0- 30 سانتی¬متر یک زمین کشاورزی با مانده¬های یونجه، گندم و خاک اره آسیاب شده در نسبت 20 گرم کود در یک کیلو¬گرم وزن خشک خاک تیمار و در دمای آزمایشگاه و رطوبت گنجایش کشاورزی برای 120 روز نگهداری شد. پس از گذشت 1، 20، 60 و 120 روز از آغاز آزمایش، زیر-بخش¬هایی از هر نمونه خاک برای بررسی¬ها برداشت شدند. آزمایش با یک طرح کاملا تصادفی در چارچوب فاکتوریل با فاکتورها مانده گیاهی و گذشت زمان و در سه تکرار انجام شد. کربن زیتوده ریز¬جانداران در همه تیمارها در برابر شاهد، افزایش یافت. کاربرد مانده¬های گیاهی بخش¬های کربن محلول در آب سرد و گرم را به اندازه چشم¬گیری افزایش داد که در تیمار خاک اره در برابر مانده¬های یونجه وگندم در روزهای نخست آزمایش پایین¬تر بود.کربن آلی هر دو بخش هیومیک و فولویک اسید در خاک تیمار شده با مانده گیاهی در برابر خاک بدون مانده گیاهی افزایش یافتند. گرچه این افزایش برای اسید هیومیک به¬ویژه در گام پایانی آزمایش بیشتر بوده است. بررسی روندهای دگرگونی و همبستگی های میان بخش های شیمیایی و زیستی کربن آلی خاک نشان داد که کربن آلی ساخته و رها شده ریزجانداران همزمانی ویژه ای با کربن آلی بخش محلول در آب سرد و گرم دارند که با گذشت زمان تا 20 روز افزایش و سپس کاهش داشتند.